Neĝemberizo iras
En sorĉita bosko.
Post ĝi frosto portas
Sakon da arĝento.
Ankaŭ du leporoj
Blankaj kvazaŭ vato
Veturigas sur sledoj
Florajn kristalojn.
Serpentas antaŭ en
Malvasta padeto.
Oni devas ornami
La boskon por festo.
Ĉion kolorigi
Per sorĉa peniko
Kaj ĉie pendigi
Arĝentajn strobilojn.
Iras la birdeto
Ĉirkaŭvolvas arbojn
Sur abiojn metas
Stelajn kristalojn.
En vigilia vespero
Alvenos bestoj
Por esti kune
Dum solena festo.
Kolektiĝos leporoj
Kaj sciuretoj.
Steloj sur arboj
Lumigos kandelojn.
Ĉiuj kune kantos
Kun susura vento
Pri eta Jezuo
Belajn kolendojn.
Eĥo ilin kaptos
Kaj en foron portos
Iras neĝemberizo
En sorĉita bosko.

Esperantigis Danuta Kowalska

Chodzi śniegułeczka po zaklętym lesie,
Za nią mróz-staruszek worek srebra niesie,
Za nią dwa zajączki, białe niby z waty
Wiozą na saneczkach kryształowe kwiaty.
Wije się przed nimi leśna dróżka kręta,
Śpieszą się, bo trzeba ubrać las na święta.
Wszystko wymalować czarodziejskim pędzlem
I zawiesić wszędzie biało-srebrne frędzle.
Chodzi śniegułeczka i drzewa otula,
Na choinkach wiesza kryształowe kule.
W wieczór Wigilijny zbiorą się zwierzęta
By obchodzić razem uroczyste święta.
Zbiorą się zajączki, przyjdą wiewióreczki,
Gwiazdy im zapalą na choince świeczki.
A gdy wiatr zaszumi wszyscy śpiewać będą
O małym Jezusku prześliczne kolędy.
Echo je pochwyci, daleko poniesie -
Chodzi śniegułeczka po zaklętym lesie...

Anna Rudawcowa